Deze week dient Geert Brouwers een voorstel in tot straatnaamwijziging.

Toelichting

Vandaag is het ongeveer honderd jaar geleden dat er een einde kwam aan de eerste wereldoorlog. Een oorlog die voor ons Vlamingen vooral het drama van het IJzerfront in herinnering brengt. Jonge Vlaamse vrijwilligers, die geen frans kenden, werden bevolen door overwegend franstalige officieren. “Pour les flamands la même chose” was een dagelijkse realiteit voor deze jongens. Onze districtsburgemeester, Evi Van der Plancken, heeft in 2014 een redevoering gehouden aan het monument van de vuurkruisers, waarin zij het leed van de Vlaamse frontsoldaten heel realistisch in beeld bracht. De roep naar Vlaamse regimenten was terecht, maar werd door heren zoals Generaal Drubbel afgewimpeld als vaandelvlucht of landverraad. Zijn antwoord was “zwijg en vecht”.

De onvrede bij de Vlaamse soldaten groeide naarmate de oorlog bleef duren. Eén voorbeeld is de 2de Divisie. Het regiment, dat ondertussen bekendstond om zijn opvallende Vlaamsgezinde agitatie, zou tijdens het septemberoffensief in 1918 door Luitenant Generaal der Infanterie en Commandant van het 2de Legerdivisie Baron Honoré Drubbel ingezet worden in de gevaarlijke sector van Diksmuide. Slechts weinigen overleefden dit offensief.

In 1920 was er het proces tegen Lodewijk Dosfel. Er was op dat proces het opzienbarende getuigenis van generaal Drubbel die toen verklaarde (in het frans): “In 1918 nam ik wraak voor de vele deserteurs uit mijn divisie. De regimenten met de meeste vaandelvluchtigen werden in het heetst van de strijd gestuurd en verloren zeer veel manschappen. De oneer was uitgewist in het bloed. Ik heb het schuldige regiment in de sector van Diksmuide gezonden en het verloor bijna 1.000 man. Het heeft zich schitterend gerehabiliteerd.”

Generaal Drubbel had het geluk dat er in 1920 nog geen Internationaal Gerechtshof bestond in Den Haag. Hij zou er niet misstaan hebben naast de Servische generaals die hun boekje te buiten gingen in de Balkanoorlog. De man heeft het bloed van een duizendtal Vlaamse soldaten aan zijn handen kleven.

Generaal Drubbel kreeg in Berchem een straat naar hem genoemd, omwille van de verdediging van Antwerpen in 1914. Er is echter een tweede Generaal Drubbel: de beul van Diksmuide in 1918. Wanneer men een persoon eert met een straatnaam is dat voor heel zijn leven. Het lijkt mij dus aangewezen dat wij honderd jaar na de Grote Oorlog een vorm van eerherstel brengen aan die jonge Vlaamse soldaten, die door Generaal Drubbel de dood werden ingestuurd. Laat ons Generaal Drubbel zijn straat ontnemen en terug de originele naam invoeren: de Lange Sint-Jacobstraat.

Wij kijken met een "visasemke" uit naar de reacties van de andere partijen. Wordt vervolgd....